به طور کلی دو نوع ایمپلنت دندان فارغ از مارک و برند و کشور محل سازنده ایمپلنت ها وجود دارد:

1. آندوست (در استخوان)

این نوع  ایمپلنت، رایج ترین نوع کاشت دندان است. انواع مختلف آن شامل پیچ ، سیلندر یا تیغه های جراحی شده در استخوان فك است. هر ایمپلنت یک یا چند دندان پروتز دارد. این نوع کاشت به طور کلی به عنوان جایگزینی برای بیمارانی که از بریح یا پروتزهای متحرک استفاده می کنند، به کار می رود.

2. Subperiosteal (بر روی استخوان)

 این قسمتها در قسمت بالای فک قرار دارند که پستهای چارچوب فلزی از لثه بیرون زده و برای نگه داشتن پروتز استفاده می شود. این نوع کاشت برای بیمارانی که قادر به پوشیدن دندانهای معمولی نیستند و دارای حداقل قد استخوان هستند ، استفاده می شود.

علت پس زدن ایمپلنت چیست؟

شکست ایمپلنت یا همان پس زدن ایمپلنت به شرایطی گفته می شود که ایمپلنت با بافت لثه فرد بیمار جوش نخورد. یک تصور رایج در بین مردم این است که برند ایمپلنت دندان بر موفقیت آن تأثیر دارد. دکتر افشار در این باره گفت:

"در حال حاضر با سیستم های خوبی که در برندهای ایمپلنت وجود دارد تقریباً نگرانی خاصی بابت پس زدن ایمپلنت وجود ندارد. اگر کار به صورت تخصصی انجام شود و بیمار شرایط ایمپلنت را داشته باشد، معمولاً نتایج درمان نتایج خوب و قابل قبولی است. عوارض ایمپلنت معمولاً کمتر از 7-8 درصد هست که آن هم قابل پیشگیری است."

آیا شما شرایط ایمپلنت را دارید؟

کاندیدای ایده آل برای ایمپلنت دندان از نظر سلامت عمومی و دهان باید از نظر پزشک تأیید شود. استخوان کافی در فک شما برای پشتیبانی از ایمپلنت مورد نیاز است و بهترین کاندیدای ایمپلنت دندان دارای بافت لثه سالم هستند که عاری از بیماری پریودنتال است.

دکتر افشار در توضیح این مطلب اضافه کرد: " اگر بیمار دارای مشکل زمینه ای خاصی مثل بیماری دیابت و پوکی استخوان یا عادات خاصی مثل سیگار کشیدن مفرط و مصرف بیش از حد نرمال نباشد، معمولاً بیمار شرایط ایمپلنت را دارند. در صورتی که بیمار بستر استخوانی مناسبی داشته باشد، کاملاً شرایط اولیه را دارد و در صورتی هم که بستر استخوانی مناسبی نداشته باشد با جراحی های پیش از ایمپلنت یا در حین ایمپلنت این بستر سازی ها انجام می شود و جای نگرانی ندارد. "

انتخاب نامناسب بیمار مهمترین دلیل شکست ایمپلنت های دندانی است. البته می تواند به دلایل تکنیکی در حین جراحی هم باشد. اما اکثر این موارد قابل پیش بینی و اجتناب و قابل درمان است و نیاز نیست بیماران نگرانی خاصی داشته باشند.

کاشت دندان با بافت لثه و استخوان زیرین دهان ارتباط نزدیکی دارد. پریودنتیست ها متخصص دندانپزشکی هستند که دقیقا در این زمینه تخصص دارند.

ادامه مطلب:

https://zoomlife.ir/reportage/822-drmiladafshar.html

ساختار فولیکول مو با وجود اندازه کوچک، پیچیدگی‌های زیادی دارد، که هنوز به خوبی درک نشده است، خصوصا ساز و کار مربوط به تاثیر تغییرات هورمونی بر فولیکول‌ها به طور کامل مشخص نیست. بررسی‌های مختلف نشان می‌دهند می‌توان عامل ریزش مو را به صورت عوامل بعدی شرح داد:

افزایش سن و کمبود استروژن

مطالعات نشان می‌دهند که موی افراد مشابه پوست در معرض افزایش سن قرار می‌گیرد. در زنان، فولیکول‌ های مو از میانه ۴۰ سالگی شروع به کوچک شدن می‌کنند و بدین ترتیب مو با گذر هر سال ظریف تر می‌شود. تعداد کل فولیکول‌های مو نیز با افزایش سن کاهش پیدا می‌کند.

این موضوع بر روی سطح جمجمه و سطح بدن رخ می‌دهد و افت مو بر روی سر و بدن در کنار هم رخ می‌دهد. در بعضی زنان، استروژن از رویش مو حمایت می‌کند و زمانی که یائسگی رخ می‌دهد، کاهش فولیکول‌های مو تسریع می‌شود.

الگوی زنانه ریزش مو

این یکی از مسائل مهمی است که شروع ریزش مو در دوران یائسگی را کلید می‌زند. بعضی از فولیکول‌های مو در این دوران تا حد زیادی کوچک می‌شوند و این موضوع باعث می‌شود توانایی خود در ایجاد موهای ضخیم تر را از دست بدهند، موهای بیش از حد ظریف ایجاد شده از این فولیکول‌ها نیز توانایی ایجاد پوشش بر روی سر را ندارند.

این موضوع اغلب به صورت ارثی رخ می‌دهد، با این حال ممکن است بدون وجود زمینه ارثی نیز رخ دهد. در بعضی از زنان، کاهش استروژن و همزمانی با یائسگی می‌تواند نسبت آندروژن را به میزان زیادی افزایش دهد.

عدم بالانس هورمونی که بر اثر یائسگی اتفاق می افتد، می‌تواند الگوی زنانه ریزش مو را افزایش دهد. در نتیجه، بعضی از زنان که بیشتر ریزش موی آنها در بخش پیشانی و شقیقه‌ها رخ می‌دهد، موی صورت آنها بر روی چانه و لب با یائسگی افزایش پیدا می‌کند. بعضی زنان ممکن است به تستوسترونی که در درمان جایگزینی هورمونی به آنها داده می‌شود حساسیت داشته باشند.

تلوژن افلوویوم

تلوژن افلوویوم زمانی رخ می‌دهد که چرخه مو بهم می‌ریزد و موهای فرد شروع به ریزش می‌کنند. این موضوع می‌تواند به واسطه استرس شدید، بیماری، محدودیت مصرف کالری، عدم توازن هورمون تیروئید و کمبود آهن رخ دهد. در بعضی موارد، استرس یائسگی می‌تواند این مشکل را تحریک کند.

استفاده از داروهای مختلف

داروهای مشخصی وجود دارند که می‌توانند موجب ریزش مو شوند. در این میان، مسکن‌ها، داروهای ضد افسردگی و درمان‌های فشار خون به ایجاد این تاثیر مشهور هستند.

تعداد زیادی از زنان در حال انجام درمان‌های غدد درون ریز بعد از سرطان سینه هستند، این موضوع نیز می‌تواند موجب ریزش مو شود. تعداد کمی از زنان گزارش کرده اند که استفاده از هورمون تراپی (حتی بدون تستوسترون) می‌تواند ریزش موی آنها را تشدید کند.

بیماری‌های پوستی

تعدادی از بیماری‌های پوستی می‌توانند بر روی موی سر تاثیر بگذارند و موجب ریزش مو شوند. بیماری‌هایی نظیر آلوپسیا آره اتا، لوپوس و زخم آلوپسیا می‌توانند چنین مشکلاتی را ایجاد کنند.

درمان جایگزینی هورمونی

درمان جایگزینی هورمونی شامل دریافت هورمون‌های زنانه، نظیر استروژن و پروژستین است. زنان می‌توانند چنین هورمون‌هایی را به شکل‌های مختلفی دریافت کنند. به طور معمول این هورمون‌ها به صورت کرم‌ها، قرص‌ها و برچسب‌های پروژسترون و استروژن در اختیار افراد قرار می‌گیرند.

ادامه مطلب:

https://drmajidzadeh.com/3623

چه زمانی استفاده از لیزر از جراحی برش بهتر است؟

جراحی لیزر معمولا زمانی انجام می‌شود که:

• درمان دارویی برای حذف زگیل تناسلی موفقیت آمیز نباشد و زگیل‌ها نیاز به برداشته شدن داشته باشند.
• زگیل‌ها گسترده باشند.
• در دوران بارداری، زنان نیاز به درمان زگیل داشته باشند. در این حالت پزشک زمان مطلوب برای برداشتن زگیل‌ها را تعیین می‌کند.

جراحی لیزر به چه میزان موفقیت آمیز است؟

مطالعات نشان می‌دهند جراحی لیزر موجب حذف زگیل‌های تناسلی از ۲۰ تا ۴۰ نفر از صد نفر شده است. اما زگیل‌ها می‌توانند بعد از جراحی عود کنند. همچنین این روش جراحی برای زنان باردار مطلوب است.

خطرات جراحی لیزر برای برداشتن زگیل‌های تناسلی

جراحی لیزر می‌تواند مشکلات بعدی را به همراه داشته باشد:

• درد، ورم یا خارش
• تخلیه ترشحات از واژن یا آلت تناسلی مردانه
• زخم در ناحیه تحت درمان
• چسبیدن بافت‌ها به یکدیگر
• ریختن بافت مرده
• ایجاد زخم
• تغییر شکل ادرار فرد به یک جریان گسترده و اسپری مانند.

مراقبت بعد از درمان زگیل تناسلی با لیزر

پزشکان معمولا زمانی از جراحی لیزر برای زگیل‌ های تناسلی استفاده می‌کنند که روش‌های درمانی دیگر موفقیت آمیز نبوده اند. جراحی لیزر نسبت به روش‌های دیگر جراحی زگیل تناسلی روش گرانی محسوب می‌شود.

• در مورد لیزر همیشه این نگرانی وجود دارد که این روش خطر بازگشت زگیل‌های تناسلی را به واسطه آسیب به سیستم ایمنی موضعی افزایش می‌دهد، موضوعی که می‌تواند باعث فعال شدن مجدد ویروس‌های غیرفعال شود. 
• درمان لیزر نیازمند آموزش و تجهیزات تخصصی است. بعضی متخصصان معتقدند که مهارت پزشک در انجام موفقیت آمیز عمل لیزر تاثیر زیادی دارد. افرادی که می‌خواهند از درمان لیزر برای برداشتن زگیل‌های تناسلی استفاده کنند، باید در مورد تعداد جلسات درمانی مورد نیاز و نرخ موفقیت درمان لیزر از پزشک خود جویا شوند.
• یکی از مزیت‌های جراحی لیزر این است که بافت‌های مجاور یا بافت‌های داخلی به واسطه درمان لیزر آسیب نمی‌بینند.
• درمان لیزر زگیل‌های تناسلی نمی‌تواند آلودگی بدن به عفونت ویروس پاپیلومای انسانی را از بین ببرد. بعد از حذف زگیل تناسلی از روی بدن، این ویروس به صورت غیرفعال باقی می‌ماند. کسی که برای زگیل‌های تناسلی تحت درمان قرار می‌گیرد می‌تواند عفونت را به افراد دیگر منتقل کند. کاندوم‌های لاتکس می‌توانند به کاهش خطر عفونت ویروس پاپیلومای انسانی کمک کنند.
• مزیت‌ها و کارآمدی هر نوع درمان باید با آثار جانبی و هزینه‌های درمان مقایسه شود. بهتر است تصمیم گیری در مورد این مسئله با کمک پزشک معالج صورت گیرد.

منبع:

https://dr-valipour.com/1710

دلیل ایجاد واریس در پا ها

دلیل ایجاد واریس پا این است که ایستادن زیاد و ایجاد فشار، باعث افزایش آسیب به رگ های قسمت پایین بدن میشود. در بسیاری از افراد، رگ های واریس مشکل زیادی ایجاد نکرده و در افراد دیگر، رگ های واریسی می توانند موجب درد و ناراحتی زیادی شوند.

گاهی اوقات واریس ها، منجر به مشکلات جدی تر می شوند. مشکل واریس، همچنین ممکن است خطر ابتلا به سایر مشکلات گردش خون را هم افزایش دهد. رگ های واریسی ممکن است باعث درد زیاد نشوند، اما رفته رفته می توانند برای فرد مشکل ساز شوند.

علائم واریس

نشانه هایی که نشان می دهد ممکن است دچار وریدهای واریسی شده اید، عبارتند از:

رگ های تیره رنگ و بیشتر ،بنفش یا آبی رنگ ، رگ های پیچ خورده و برجسته که به شکل طناب پیچیده ای روی پا ظاهر می شود.

هنگامی که علائم و نشانه های دردناک رخ می دهد، ممکن است این علائم شامل موارد زیر باشند:

• احساس ضعف و یا سنگینی در پاها
• سوزش، گرفتگی عضلات و تورم در بخش پایین پاها
• دردی که پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت، افزایش می یابد.
• خارش در اطراف یک یا چند رگ
• خونریزی از رگ های واریسی
• زخم دردناک در ورید با تغییر رنگ پوست به صورت قرمز رنگ

انواع ورید های واریسی

ورید های واریس انواع متفاوتی دارد که در زیر به بیان برخی از این موارد می پردازیم. انواع واریس عبارتند از:

1- واریس ورید صافن

واریس ورید صافن به زمانی گفته می شود که ورید صافن در پا ها به طرز قابل توجهی بزرگ تر از اندازه طبیعی خود شده و پوست را برجسته کرده است. این ورید ها ظاهری بسیار بزرگ و طناب مانند داشته و می توانند بدون رنگ اما نمایان باشد.

2- ورید های واریسی رتیکولار

ورید های واریسی رتیکولار همانند یک تور بوده و سطح وسیع تری از پوست را می پوشانند. این ورید ها معمولا ضخیم تر بوده و به رنگ قرمز، سبز یا بنفش می باشند. ورید های رتیکولار با اینکه الزاما برجسته نیستند اما می توانند ظاهری نامطلوب داشته باشند.

3- ورید های عنکبوتی

ورید های عنکبوتی اندازه کوچک تری داشته، به رنگ قرمز یا آبی بوده و هر جای بدن دیده می شوند. ورید های عنکبوتی معمولا به شکل یک تور عنکبوت انتشار یافته و نسبت به دیگر ورید های واریسی نازک تر و کوچکتر هستند.

عوارض واریس

عوارض ورید واریسی، اگرچه نادر است ولی می تواند شامل موارد زیر باشد:

ایجاد زخم

زخم های دردناک که ممکن است بر روی پوست اطراف ورید واریسی، به ویژه در نزدیکی مچ پا شکل بگیرند. این زخم ها ناشی از ایجاد مایع در این بافت ها است که ناشی از افزایش فشار خون داخل رگ های آسیب دیده است. در صورت بروز چنین زخم هایی، بلافاصله به پزشک(پزشک متخصص قلب و عروق) مراجعه کنید.

لخته های خون

گاهی اوقات، رگ های عمیق درون پاها بزرگ می شوند. در چنین مواردی، این ناحیه، ممکن است بطور قابل توجهی، آسیب ببیند. در صورت هر گونه تورم ناگهانی پا، فورا به پزشک مراجعه کنید، زیرا ممکن است باعث افزایش فشار خون و لخته شدن خون شود.

خونریزی

گاهی اوقات، رگ های بسیار نزدیک به پوست ممکن است، پاره شوند. این مشکل، معمولا باعث خونریزی جزئی می شود. اما با مشاهده هر خونریزی، مراجعه به پزشک، ضروری است.

منبع:

https://drhendesi.com/600

شپش سر

آلودگی به شپش بیماری به‌شدت واگیرداری است که بارزترین علامت آن خارش شدید کف سر است. شپش سر حشره‌ای ریز است که از خون انسان تغذیه می کند. شپش‌های ماده معمولا روی ساقه مو و نزدیک به کف سر تخم می گذارند و به ساقه مو می چسبند. شپش ها حدود ۸ تا ۱۰ روز بعد از تخم بیرون می آیند و با سایر شپش ها شروع به خوردن خون فرد می کنند. تخم شپش می تواند برای مدتی طولانی خارج از بدن (مثلا روی شانه، اثاثیه منزل یا اشیاء پارچه‌ای) زنده بمانند.

راههای پیشگیری از شپش سر
– هنگامی که موهایتان خیس است با استفاده از یک شانه ریز و پر دندانه (شانه شپش) سرتان را شانه کنید تا درصورت ابتلا به شپش آن ها را روی دندانه‌های شانه مشاهده کنید. همچنین می توانید کف سرتان را با استفاده از نور قوی و ذره‌بین (درصورت لازم) بررسی کنید.

– وسایل خانه از جمله پارچه ها، حوله ها و کلاه ها را در آب داغ بشویید و حداقل برای بیست دقیقه داخل خشک‌کن بیاندازید تا خشک شوند.

– هر شیئی که فکر می کنید فرد مبتلا در ۴۸ ساعت گذشته با آن تماس داشته را حداقل برای ۵ دقیقه در آب داغ بگذارید.

– از شانه، برس، کلاه، حوله، لباس، تخت خواب، هدفون، اسباب‌بازی‌های پشمی و سایر وسایل شخصی افرا مبتلا به شپش استفاده نکنید.
 ریزش مو (آلوپسی)

آلوپسی و یا به عبارتی کچلی یکی از بیماری های پوست سر است که بر اثر ریزش مو اتفاق می افتد. سیستم ایمنی بدن گاهی به اشتباه و به دلایل نامشخص رشد موی سر را متوقف می کند. در نتیجه با ریزش تدریجی مو، سر فرد کچل یا کم‌پشت می شود. این کچلی گاهی حتی ممکن است به غیر از کف سر قسمت‌های دیگر بدن را هم در بر بگیرد. مو در بیشتر افراد به صورت همزمان بعد از ریزش دوباره رشد می کند اما معمولا بعد از مدتی دوباره می ریزد. عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی را در ریزش مو ایفا می کنند اما گاهی هم این عارضه به صورت فصلی اتفاق می افتد.

درمان ریزش مو
برای درمان ریزش مو می توان از داروهای موضعی، داروهای مصرفی و یا حتی تزریقی استفاده کرد. از جمله
تزریق موضعی استروئید (برای سرعت بخشیدن به رشد مو)
محلول یا ژل کلوبتازول (نوعی استروئید موضعی قوی)
کرم آنترالین (نوعی تحریک‌کننده موضعی)
درمان با اشعه لیزر
استروئیدهای موضعی پلاس ماینوکسیدیل (Rogaine)
استروئیدهای مصرفی از جمله پردنیزون (هرچند این داروها تاثیر بلندمدت ندارند و برای استفاده درازمدت توصیه نمی شوند)
شوره سر از بیماری های مو
شوره یا همان پوسته یکی از عوارض رایج و غیرواگیردار پوست است که در قسمت‌هایی از پوست که پر از غده چربی هستند (از جمله صورت، کف سر و بازو) دیده می شود. وقتی چنین عارضه‌ای رخ می دهد، سلول‌های پوست بیش از حد تولید شده و گاهی باعث قرمزی و خارش (التهاب) پوست سر می شوند. البته شدت این عارضه در افراد متفاوت است. شوره در حالت ملایم فقط باعث ایجاد پوسته‌های ریز در سر می شود اما اگر شدیدتر باشد ممکن است حتی باعث قرمز شدن قسمت‌های وسیعی از پوست شود.

شوره گاهی بر اثر استرس، فصل زمستان و  نشستن موی سر تشدید می شود. با اینکه هیچ درمان قطعی برای شوره سر وجود ندارد، با استفاده از شامپوهای دارویی می توان آن را کنترل کرد.

درمان شوره سر
کرم یا محلول کورتیکواستروئید
استفاده موضعی از محصولات سولفور یا سولفاستامید
شامپو یا کرم کتوکونازول

دکتر نابت تاجمیر ریاحی متخصص پوست و مو در شمال تهران

https://riyahi.doctor/

در ادامه به بررسی مهم‌ترین علل سوزش معده و یا همان سر دل می‌پردازیم:

۱. خوردن غذای بیش از حد

به طور کلی، اگر فرد حجم زیادی از غذا را مصرف کند، فارغ از غذایی که می‌خورد و میزان غذایی که پیش از آن خورده است، این حجم زیاد غذا می‌تواند به ایجاد سوزش سر دل منجر شود. در نتیجه خوردن غذا در تکه‌هایی کوچک تر و با دفعات بیشتر می‌تواند به جلوگیری از سوزش سر دل ناشی از این مسئله کمک کند.

۲. با عجله/ در حرکت غذا خوردن

حجم غذای مصرفی تنها مشکلی نیست که می‌تواند خطر ایجاد سوزش معده را افزایش دهد. متخصصان تغذیه می‌گویند خوردن غذا در حرکت (فرد فست فودی را دریافت کند، به سرعت آن را بخورد و سپس به سرعت به کار یا فعالیت‌های دیگر بپردازد) می‌تواند خطر سوزش سر دل را افزایش دهد. برای کاهش مشکل سوزش معده ناشی از این مدل غذا خوردن، پیشنهاد می‌شود افراد سرعت خوردن غذاهای گاه به گاه خود را کاهش دهند.

۳. مصرف غذاهای چرب

غذاهای چرب به زمان بیشتری برای هضم در معده نیاز دارند و هر چه غذا مدت بیشتری در معده باقی بماند، خطر ایجاد علائم سوزش سر دل افزایش پیدا می‌کند. خطر سوزش معده زمانی که غذاهای پر چرب را در حجم زیادی مصرف می‌کنید، افزایش قابل توجهی پیدا می‌کند.

۴. غذاهای اسیدی

غذاهایی که حاوی مواد اسیدی هستند (مواد غذایی نظیر گوجه، مرکباتی نظیر پرتقال، گریپ فروت و لیمو یا سرکه موجود در سالادها) خطر ایجاد سوزش سر دل را افزایش می‌دهند. دقت شود که فرد نباید با معده خالی چنین مواد غذایی ای را مصرف کند.

۵. نوشیدنی‌هایی که می‌توانند باعث سوزش سر دل شوند

مایعات نیز می‌توانند مشابه مواد غذایی، سوزش سر دل را تحریک کنند. خطر سوزش معده با نوشیدن قهوه، چای، نوشیدنی‌های گازدار و الکلی افزایش پیدا می‌کند. کافئین می‌تواند اسید موجود در معده را تشدید کند، نوشیدنی‌های الکلی نیز می‌توانند باعث آرام شدن ناخواسته دریچه اسفنکتر مری پایینی شوند و بدین ترتیب مواد درون معده می‌توانند وارد مری شوند.

نوشیدنی‌های گازدار ممکن است حاوی کافئین نیز باشند و البته نوشیدنی‌های گازدار بدون کافئین نیز می‌توانند موجب ایجاد حس نفخ در معده شوند و بدین ترتیب خطر سوزش سر دل در فرد افزایش پیدا می‌کند.

۶. شکلات

شکلات می‌تواند حاوی کافئین و چربی باشد، این ماده غذایی می‌تواند سوزش سر دل را تحریک کند. افرادی که با این مشکل مواجه هستند بهتر است مصرف شکلات خود را کاهش دهند. بهتر است از مصرف شکلات پس از غذاهای سنگین و یا با شکم خالی پرهیز شود. استفاده از این تکنیک‌ها می‌تواند به شما کمک کند بدون ایجاد سوزش سر دل چنین مواد غذایی ای را مصرف کنید.

۷. غذاهای تند

غذاهای تند نظیر فلفل‌های‌هالوپینو می‌توانند موجب ایجاد سوزش معده در افراد شوند. به علاوه، مواد غذایی دیگری نظیر سیر و پیاز می‌توانند همین مشکل را ایجاد کنند. حتی نعناع تند نیز می‌تواند در بعضی افراد سوزش سر دل ایجاد کند، زیرا این ماده غذایی به آرام شدن دریچه اسفنکتر پایینی مری کمک می‌کند و در نتیجه فرد با بازگشت اسید به مری مواجه می‌شود.

برای دیدن مطالب بیشتر در مورد سوزش سر دل اینجا را کلیک کنید

دکتر محمد امانی، فوق تخصص گوارش و کبد در تهران